zakończenie wyrazu

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Kop/1783
• Sier/1838
• Kurh/1852
• SW/1900-1927

Widzimy po piąte, jak z przybyciém głosek do piérwotnégo wyrazu, przybywá téż do znaczéniá dáwnégo, jakié nowé znaczénié, któré to nowé znaczénié, wydaje się nájbardziéj przez zakończénié wyrazu, np. Rodziciél Rodzicielka, rodzénié.

Kto zná język Polski i wié w szczególności naprzód, co znaczą Przyimki koło, na, o, od, po, prze, przy, wy, z, za, któré na początku wyrazów są położoné: po wtóré, kto wié jak różné zakończenié jednégo wyrazu, czyni różnicę w jego znaczéniu np. wrácać a wrócić, wrácany a wrócony, wrácanié a wrócénié, przewrotny, przewrotność, przewrotnie; upatrzy łatwo w każdym wyrazie szczególné każdému znaczénié.

Na zakończénié wyrazów dáwać trzeba największą báczność, żeby poznać jak który narod rozrádzá wyrazy swojé i jakié znaczénié do tego lub tego zakończéniá przywięzuje.

Wszystkié stosunki Imión, jako to: Rodzáj, Liczba, Stopiéń, Przypádek, zamykają się i wydają przez różné jednégo wyrazu, w różnym stosunku wziętégo, zakończénié [...].

Środkowe e najczęściéj ubywa, gdy zakończenie spółgłoskowe wyrazu zamienia się na samogłoskowe przez przybycie końcowéj samogłoski np. opłatek opłatka; przybywa zaś wtenczas, gdy zakończenie samogłoskowe [wyrazu] zamienia się na spółgłoskowe przez ubycie końcowéj samogłoski np. matka matek, bajka bajek, źródło źródeł.

Niekiedy w skróceniach dodaje się zakończenie wyrazu, np. 1^ód , 2^re i t. p.