Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

runiczne pismo pismo

Hasło w cytatach: pismo runiczne, runiczny
Język: polski
Geneza: goc. rûna 'tajemnica'
Dział: Ortografia (współcześnie)
  • Poprzednicze rozprawy. Rzecz o archiwach: SkorM/1816
  • Wstęp do Głosowni. - Język słowiański i jego narzecza. - Abecadło wszechsłowiańskie. - Podział mowy odnośnie do Głosowni.: Malin/1869
EJO 1999, 502 Definicja współczesna

Runt. Pismo germ., najstarsze w płn. Europie. Powstało ok. III w. n.e. u płn. plemion germ., prawdopodobnie oparte zostało na alfabecie grec. i łac. z dodaniem liter oryginalnych.

Cytaty

Gdy takowe zbiory rylcem na liściach palmowych, lub na tablicach drewnianych ryli, gdy sposób pisania runiczny, od niepamiętnych czasów w Europie używany, był wiadomy nad Elbą siedziby mającym Sławianom, gdy postaci pismienne Koptów Egipskich, i postaci pisma Rusko-cerkiewnego, uderzającą tożsamość wskazują, gdy samo nazwisko Runy mimo przywłaszczeń obcych, Sławiańszczyznę wskazuje [...].

Język ten starosłowiański, niegdyś organ południowych Słowián za św. Cyryla, który dlá niego urządził abecadło, tak zwaną Głagolicę, według porządku głosek alfabetu greckiego, s porzuceniem koleji runicznego pisma, był już w wieku 9tym po Chrystusie umarłym [...].