terminów gramatycznych online
idiotyzm
Język: polski
Cytaty
Idjotyzm, u, lm. y, m. 1) właściwość jakiego języka, sposób mówienia jakiemu językowi, lub djalektowi właściwy. Każdy język ma idjotyzmy. [...].
Pozostały z dawnych czasów i inne jeszcze idyotyzmy w niektórych okolicach, np. zamiast była, był, wymawiają beła, beł. Przekonamy się niżéj, że i te dzisiaj pokątne brzmienia, niejako półtony w skali samogłosek dzisiejszych, mają po większéj części zasadnicze uprawnienie w ustroju fonetyki, a nawet dawniéj uwzględniane były i w piśmienności.
Idjotyzm, u 1. lm. y właściwość jakiego języka, sposób mówienia jakiemu językowi, lub jego narzeczu właściwy: Każdy język ma Idjotyzmy.
Własność, i [...] 1. a. Właściwość [...] swoistość, prawdziwość [...] Każdy język ma swoje rodowite własności, pochodzące z charakteru i ze skłonności ludu nim mówiącego, które się w język innego, całkiem różnego ludu ani przelać, ani zaszczepić nie dają. Śniad. (= idjomaty, idjotyzmy).
Idiotyzm m IV, D. -u, Ms. -zmie [...] 3. jęz. przestarz. a) p. idiomatyzm: Znajdujemy też pełno idiotyzmów, zwłaszcza w przekładach Juwenala. Takimi wyrazami i zwrotami, jak: wziął, dać drapaka, jeść, aż się uszy trzęsą, szuja, mości etc., posługuje się tłumacz bez żadnej ceremonii. SIENK. Wiad. II, 49. b) «wyraz, forma, zwrot właściwe gwarze»: Gdzie jest pas przejścia jednej gwary w drugą, panuje podobnie wielka różnorodność idiotyzmów, albo raczej parafiańszczyzn. Tyg. Ilustr. 42, 1899. // L. <gr. idiōtismós = prostactwo>.