terminów gramatycznych online
liczba pojedyncza
Język: polski
Liczba. Kategoria gramatyczna, której podstawowa funkcja polega na sygnalizowaniu jednostkowego lub niejednostkowego (wieloelementowego) charakteru desygnatu rzeczownika. We wszystkich jęz. mających kategorię gramatyczną l. jej podstawę stanowi l. mnoga, czyli (łac.) pluralis (wielość desygnatów) i l. pojedyncza - singularis (brak sygnalizacji wielości desygnatów).
Cytaty
Odmiana taka zowie się Liczbowaniem czyli odmianą przez Liczby, (per Numēros) których pospolicie jest dwie: pierwsza Pojedyncza, (singularis) np. Kwiat wesoły &c. druga Mnoga (pluralis), np. Kwiaty wesołe &c.
Imiona mają Liczbę pojédynczą i mnogą: toć i Słowa, dlá zgody z niémi, téż Liczby mieć muszą.
Chcąc w tych słowach przerobić 3ą osobę liczby pojedynczej na 3ą osobę liczby mnogiej, w obydwóch czynimy tę samę zmianę; to jest: zakończenie i zamieniamy na zakończenie ą, zostawiając miękkiej społgłosce brzmienie jej miękkie bieli, bielą — broni, bronią.
Rzeczowniki maja dwie liczby. Liczbę pojedynczą Król, miasto, drzewo, i liczbę mnogą, Królowie, miasta, drzewa.
Lecz w języku Polskim, w Hebrajskim, w Arabskim 3cia osoba licz: poj: musi koniecznie najpierwsze w osobowaniu zająć miejsce; bo aby dodać do Słowa zakończenie osobowe, trzeba mieć w przody Słowo które go ma przyjąć.