of Grammatical Terms online
orzecznik orzecznik, część orzeczenia imiennego
- Słownik, tom V (Nie-Ó): Dor/1958–1969
Orzecznik. Pod względem semantycznym główna część orzeczenia złożonego imiennego, służy bowiem do wyrażania treści predykatywnej stanowiącej istotę treści zdania, a mianowicie do przypisywania właściwości przedmiotom wskazanym za pomocą wyrażeń w funkcji podmiotu, orzekania o nich.
Quotations
Orzecznik m III [...] 2. jęz. «część imienna orzeczenia złożonego»: W orzeczeniu złożonym łącznik jest istotnym gramatycznym orzeczeniem, a orzecznik tylko określeniem. Jęz. Pol. 1951, s. 45. Przymiotniki: rad, kontent, wart występują w zdaniu zawsze w znaczeniu orzecznika. SZOBER Gram. 216. ∆ Orzecznik przymiotny «orzecznik zgadzający się z podmiotem w rodzaju, liczbie i przypadku». ∆ Orzecznik rzeczowny «orzecznik zgadzający się z podmiotem zwykle tylko w liczbie i rodzaju»: Orzecznik wyrażony przez rzeczownik, tzw. orzecznik rzeczowny, odpowiada na pytania: kim lub czym jest podmiot? i występuje przeważnie w narzędniku. WIECZ. Gram. VIII, 157. // SWil.