terminów gramatycznych online
orzeczenie imienne
Zob. orzeczenie złożone
Cytaty
§ 154. Orzeczenia w zdaniu są, jak wiemy, albo czasownikowe albo imienne (jeżeli imię t. j. rzeczownik, przymiotnik, zaimek albo liczebnik jest orzeczeniem).
Orzeczenie nierozwinięte i rozwinięte. Orzeczenie zasadnicze; orzeczenie czasownikowe i imienne. Orzecznik. Łącznik.
Sobieski ‖ był wodzem łącznik, orzecznik {orzeczenie imienne.
Imienne orzeczenie, p. zdanie I.
I. Części zdania: A. ★Podmiot (subiectum) [...]. B. ★Orzeczenie (praedicatum) ★czasownikowe, np. (drzewo) rośnie lub ★imienne = ★łącznik (copula) + ★orzecznik, np. (drzewo) jest wysokie.
Drugi sposób wyrażenia orzeczenia polega na połączeniu osobowej formy czasowników być, stać się, zostać, czyli tzw. łącznika, z orzecznikiem, którym może być rzeczownik [...], przymiotnik [...], zaimek rzeczowny [...], zaimek przymiotny [...], imiesłów przymiotnikowy [...], liczebnik [...], rzeczownik z przyimkiem [...]; wyjątkowo przysłówek przy podmiocie wyrażanym przez bezokolicznik. Takie orzeczenie nazywają imiennym.