terminów gramatycznych online
liczba mnoga
Język: polski
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- O rodzajach imion polskich: Kop/1780
Liczba. Kategoria gramatyczna, której podstawowa funkcja polega na sygnalizowaniu jednostkowego lub niejednostkowego (wieloelementowego) charakteru desygnatu rzeczownika. We wszystkich jęz. mających kategorię gramatyczną l. jej podstawę stanowi l. mnoga, czyli (łac.) pluralis (wielość desygnatów) i l. pojedyncza - singularis (brak sygnalizacji wielości desygnatów).
Cytaty
W liczbie pojedynczéj bitny żołniérz, w liczbie mnogiéj bitné żołniérze.
Toteż z całego tego pasa przejściowego za polskie uchodzić mogą tylko Tworków i Bieńkowice, gdzie w związku z polskiem poczuciem narodowem przejęto mnóstwo wyrazów w formie polskiej, zwłaszcza z nosówkami, z g, z brakiem rzadziej z dyspalatalizacją samogłosek a palatalizacją spółgłosek, np. końcówka 3 os. l. mn. -ům [...].
Z końcówek 1. os. l. mn. -va nie istnieje zupełnie w zachodniej połowie Polski, powszechne jest niemal we wschodniej.
Bo prawie nigdy -va nie jest końcówką wyłączną, drugorzędnie możliwe też końcówki z m. jeżeli nie jako pozostałość zlania się tu form liczby mnogiej i podwójnej, to jako wpływ literacki.
Końcówka 2. os. ta nie ma już nigdzie znaczenia liczby podwójnej, zawsze oznacza właściwą liczbę mnogą.
§20. Liczba mnoga.