terminów gramatycznych online
końcówka tematowa
Język: polski
Cytaty
W pierwotniejszym stanie języka były końcówki imionowe dwojakiego rodzaju: końcówki tematu danego imienia, i końcówki przypadków czyli skłonników (tematowe - skłonnikowe końcówki).
W taki to sposób zjawiają się zatem przed nami 3 prototypowe kształty imion (rzeczownych lub też przymiotnych): albo zakończone na a, jak uda, wina, albo zakończone na u, jak sunu, madu, albo zakończone na i, jak mari, idri [...]. Później dopiero zaczną się do tych prototypów różne jeszcze skłonnikowe itd. końcówki doczepiać, i od tej chwili zwać je będziemy TEMATAMI (tych różnych skłonników). Owe zaś trzy samogłoski na krawędzi tych różnych tematów — są to „tematowe końcówki" w pierwotnym swoim kształcie.
Czy końcówka ta lub owa jest jakiemu wyrazowi przyrodzoną i autentyczną, czy dopiero z inąd wziętą i przywłaszczoną — nie przestaje ona być przeto „tematową" tego wyrazu końcówką i w żaden sposób nie możnaby jéj np. doliczać do składu skłonnikowych znamion lub też za „spójkę" lub coś podobnego ogłaszać.