terminów gramatycznych online
miłodźwięk
- Część II. Rozdz. 2. Odmiany. (Fleksya) : Jes/1886
- O Słowie: Malin/1869
- Pisownia: Malecz/1882
- Projekt terminologii: KarłT/1885
- Skłanianie rzeczowników: Malin/1869
- Słownik, tom IV (L-Nić): Dor/1958–1969
Cytaty
[…] Byłoby zaś obrazą polskiego miłodźwięku, gdyby kto na domiár złego łączył bez spójki a końcówkę ⴅi s temátem kończącym się na dwie spółgłoski twarde […].
Do niewzorowości form słównych przyczyniać się może także niekiedy instynktowy popęd do eufoniji czyli miłodżwięku.
Jeżeli ostatnia zgłoska ma tworzyć początek jakiego wyrazu, np. malar-stwo (stworzyć), łos-kot (kot), szaf-ka (kapelusz); lecz od téj zasady często musimy odstępować, np. szkatuł-ka, go-muł-ka, chociaż mamy wyraz: łkanie, łkać,i t. d. Również przenosimy: wszyst-ko, wszys-cy, szczytny, szczyt-nie, a to dla miłodźwięku.
Euphonie Euphonisch Miłodźwięk, –owy.
Miłodźwięk, –owy, Euphonie, Euphonisch.
Podobnież mówimy i piszemy dla miłodźwięku: chrzest— chrztu (zarn. chrzstu).
Miłodźwięk m III, D. -u, blm daw. «zestrój brzmień, przede wszystkim językowych; eufonia»: Język każdy ma w składzie swoim wyrazy i słowa, których siła, wybitność, miłodźwięk, żadnym sposobem przeprowadzonymi w jakikolwiek inny język być nie mogą. CZART. Myśli 135. // SW.