terminów gramatycznych online
imię własne
Język: polski
Imię własne (nazwa własna, nomen proprium). Definiuje się je na ogół jako wyrażenie, które może być użyte w zdaniu tylko do wskazania jakiegoś indywidualnego przedmiotu, do wyróżnienia go spośród innych przedmiotów.
Cytaty
Imiona [...] pojedynczej, tylko i szczególnej rzeczy służą, czyli, co toż samo jest, szczególne wyobrażenie zawierają: np. z Imion ludzkich Jan, Piotr, Stanisław i t. d. każde jednę tylko i szczególną osobę wyraża, która się tym imieniem, zowie: z nieżywotnych Imiona miast, Warszawa, Petersburg, Narodow, Polska, Rossja, Szląsk, Rzek, Wisła, Wołga, Ren, i t. d. każde jednej takoż rzeczy służy: Imiona takie odpowiadające wyobrażeniom szczególnym zowią się szczególne, albo własne.
Rzeczowniki: Stanisław, Karol, Szajnocha, Lwów, Wiedeń, Włochy, Wisła, Dunaj, Sycylja, Malta i t. d. są nazwami osób, miast, krajów, rzek, wysp, gór i t. p. i nazywają się imiona własne.