Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

namiestnictwo relacją mające

Hasło w cytatach: namiestnictwá relácyą mające, namiestnictwo relacyją mające
Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)
  • Część druga. O częściach dyskursu: Duch/1699
  • II. Początki polskiej terminologii gramatycznej. Od Odrodzenia do czasów saskich: Kor/1961
  • Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759

Cytaty

Namiestnictwá dzielą się ná pięć, jáko to Osobiste, Personnels; Pokazujące, Démonstratifs; Pytájące, lub interrogujące, Interrogatifs; Relácyą mające, Relatifs; Osiádłość znáczące, Possessifs. Złączájące, Conjonctifs.

Namiestnictwá relácyą mające, álbo relativa te są [...]. Qui, lequel, ktory, co [...]. Qui, laquelle, ktora, co.

Namiestnictwa są pięciorakie to jest Osobiste, Personnels; Pokazujące, Demonstratifs; Pytające, lub wywiadujące się, Interrogatifs; Relacją mające, Relatifs; Osiadłość znaczące, Possessifs; Złączające, Conjonctifs.

Nie spełniała tych postulatów nie w tym zresztą celu wydana gramatyka F. Menińskiego. Zrealizował je dopiero F. D. Duchênebillot.

Terminologia [...].

Nomen substantivum proprium — imię istotne własne, adiectivum — przydatne, numerale — liczba, pronomen personale — namiestnictwo osobiste, demonstrativum — pokazujące, possessivum — osiadłość znaczące, interrogativum — pytające, interrogujące, relativum — relacyją mające, infinitum — niedeterminowane.