Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

czas pierwotny

Hasło w cytatach: czasy pierwotne, czasy przeszłe pierwotne, pierwotne czasy
Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)

Cytaty

P. Jak się te Jednostajne Czasy nazywają, z ktorych się insze dają wywodzić? O. Nazywają się Czasy Pierwotne. (primitifs.)

Czynosłowa Nieustawne; ktore są [...] Te ktore nie wychodzą na ogolne Zakończenia Pierwotnych Czasow, jako to, to Czynosłowo coudre, ktorego pierwotne Czasy [...] mają swoje osobliwsze zakończenia, jakich w inszym Czynosłowie nie znajdziesz.

Czasy i osoby główne czyli piérwotne zowią się te, które od innych nie pochodzą; owszem one same są źródłem, od którego się insze czasy i osoby pochodne formują, np. dawać, dawać będę; mogę, mogą, może, możesz, możemy, możecie i t. d.

Starożytny język polski, równie jak inne słowiańskie, bogatszy był niegdyś w czasy, mianowicie w czasy przeszłe pierwotne czyli niezłożone. Miał bowiem prócz powyższych jeszcze dwa, t. j. aoristus i imperfectum, których tylko ostatnie ślady zachowały się w najdawniejszym naszym pomniku.

Наклоненія и времена [czasy], отъ которыхъ производятся другія, называются прямыми, pierwotnemi.