Historical Dictionary
of Grammatical Terms online
of Grammatical Terms online
spójnik
Entry in quotations: spójniki
Language: polski
Language: polski
Area:
Składnia, Części mowy (Today)
More...
- O łączeniu i rozłączaniu wyrazów (W. Szwejkowski): Rozp/1830
EJO 1999, 545
Contemporary definition
Spójnik. Wyraz pomocniczy pełniący prymarnie funkcję wskaźnika syntaktycznego. Wiąże składniki zdaniowe w zespoły zwane zdaniami złożonymi bądź składniki wyrazowe wewnątrz zdań pojedynczych.
Quotations
W téy mieszaninie tracą często wyrazy pierwiastkową swą naturę, i z odmiennych stają się w łączeniu nieodmiennemi: rzeczowniki, słowa lub zaimki z przyimkami, zamieniają się na wykrzykniki, przysłówki lub spójniki, np. przebóg, dajgobogu, wpodłuż, wszerz, wpoprzecz, nakrzyż, tojest.
Rozp/1830,
p. 465
Definition
Przyrostek że ma postać spójnika że, np. wiem że tak jest.