Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wymawiać (się), wymówić (się)

Hasło w cytatach: się wymawia, wymawia się, wymawiać, wymawiać się, wymawiany
Język: polski
Dział: Fonetyka, Kultura języka (współcześnie)
Ewolucja terminu

wymowiać, wymowić

Cytaty

Niemcy mają głosek wszystkich razem 25. [...] Te wszystkie głoski dzielą się na Samogłoski albo na Spółgłoski. Samogłoski są: a, e, i, o, u, y. Resta ich zowie się Społgłoskami, tak się zaś wymawiaią wszystkie.

O znajomości pewnej obcej głoski można dopiero mówić, gdy się głoskę tę opanowało, to znaczy, gdy się umie ją powtórzyć poprawnie nietylko natychmiast po usłyszeniu, lecz i samodzielnie, dowolnie, w każdej chwili, i gdy się ją umie rozpoznać słuchem, odróżnić od innych zbliżonych głosek wtedy, gdy się ją słyszy wymawianą przez osobę drugą.

Nie jest to jednak wymową ogólno polską, gdyż bardzo wiele osób wymawia w obu wypadkach dawniejszą historycznie wartość l, mianowicie wyraźnie miękkie l' [...].

Widzieliśmy w § 48, że litery ą ę wymawiają się jako wyraźne samogłoski nosowe, gdy się znajdują w położeniu przed spółgłoską szczelinową.

H — wcale się nie wymawia, n. p. homem (omeń, człowiek), thesouro (tezołru, skarb).

Jwymawia się jak polskie zi, w wyrazie ziarno, n. p. hoje (ózie, dziś), laranja (laránzia, pomarańcza).