terminów gramatycznych online
wymówienie
Język: polski
Cytaty
Wyrzéczenie, wymowięnie, mowá, to co się mowi. Effatum, enuntiatum, quicquid enuntiatur: enuntiatio omnis aut vera aut falsa. Pronuntiatum: omne pronuntiatum aut verum aut falsum est. τὸ ἀξίωμα [tò axíōma] Cicer. Pronuntiatio Cicer. Re & existimatione iam, lege & pronuntiatione nondum condemnatus. ἡ ἀπόφασις [hē apóphasis], ἀπόφανσις [apóphansis] : τὸ ἀποφαντ[ικόν] [tò apophantikón] : ὁ ἀποφαντικὸς λóγos [ho apophantikòs lógos].
H cieńkiem tchnieniem áby zgołá nie słycháć dzwięku wymowienia, wymawiáć będziesz jáko Herba Erba Trawá [...].
De la pronontiation des lettres & sylabes françoises. O pronuncyácyej albo wymowieniu liter i syllab francuskich.
Piękność języka, nie na wielości końcówek, lecz na doborze spółgłosek, tworzących wyrazy łatwe do wymówienia, czyli na głosko-śpiewności, a po Grecku na melodyi polega, iżby nie był syczący, ani nie warczał [...].
Do utworzenia stóp starożytnych wchodzą zgłoski długie i krótkie, zależące od ilości czasu łożonego na wymówienie każdéj zgłoski; w nowożytnych zaś językach tak nazwane stopy powstają ze zgłosek przyciskowych i bezprzyciskowych czyli wyższym i niższym tonem wymawianych, bez względu na czas łożony na ich wymawianie.
Często bardzo, dla łatwiejszego wymówienia wyrazu, wstawiamy: e (e wstawne).
Samogłoski są to właściwie tony, które powstają wówczas, jeżeli powietrze z płuc przechodzi przez tchawicę i krtań, a naprężone struny głosowe wydają dźwięczne drgania; od formy zaś, jaką jama ustna przybiera, zależy wymówienie tej lub owej samogłoski; np. a, e, i, o, u, y.
Ostateczne upodobnienie w tym wypadku jest rezonans nosowy przed głoską szczelinową, właściwie więc kategorja § 64, ale przy chęci wymówienia rzeczywistego zwarcia powstaje zwarcie inaczej umiejscowione, stosownie do następnika w drugiem miejscu artykulacyjnem.