Historical dictionary
of grammatical terms online

osoba pierwsza

Language: polski
EJO 1999, 414 Contemporary definition

Osoba. Kategoria gramatyczna o funkcji wskazującej (deiktycznej), jeden z podstawowych środków jęz. aktualizacji wypowiedzenia. [...] Pierwsza os. identyfikuje partycypanta zdarzenia z mówiącym, druga - ze słuchaczem, trzecia - wskazuje, iż partycypant zdarzenia nie jest identyczny z żadnym z uczestników aktu porozumiewania się językowego.

Quotations

Godniejsza jest pierwsza osobá, niż wtora, wtora niż trzecia.

A tu wzgląd mieć należy na pierwszą osobę, że się mowi: wyszedłem, zbladłem, i tak w inszych.

P. Wiele jest osob, i ktoremi się zaimkami wyrażają? O. Trzy: pierwsza, ktora mowi; à ta się wyraża zaimkiem ja, my. Druga, do ktorej się mowi; à ta się wyraża zaimkiem ty, wy. Trzecia, o ktorej się mowi, à ta się wyraża zaimkiem On, oni, i innemi tak zaimkami jako imionami.

Na końcu Werbow w pierwszej Osobie liczby pojedynczej, np: jadę, pojdę.

Osob, ktore sie Zaimkami wyrażają, jest trzy: Pierwsza ktora mowi, a ta się wyraża Zaimkiem Ja, my. Druga, do ktorej się mowi, a ta się wyraża zaimkiem ty, wy. Trzecia o ktorej się mowi, à ta się wyraża zaimkiem On, oni; i innemi tak Zaimkami, jako imionami.

PRZYKŁAD I. Zaimkow pierwszej i drugiej Osoby. L. P. M. Ja, -, ty.

Kiedy się pytamy przez piérwszą osobę liczby pojedyńczej a mowiémy z osobą wyższą [...] potrzeba użyć shall.

Personae sunt tres, osob jest trzy, prima ùt ego, pierwsza jako ja, nos, my, secunda, wtora, ut tu, jako ty, vos, wy, tertia, trzecia, út ille, jako on, ùt illi, jako oni [...].

Przypadek 1 Osoby 1. I, ja

1-sza osoba liczby mnogiej ma zakończenie m i my (stsł. ).

Forma osoby 1-ej jeśm powstała ze starszej jeśm' = jeś-m'ĭ (stsł. jesmь).

Kl/1939, p. 78 Definition

Osoba pierwsza nazywa własną czynność (stan) mówiącego, np. piszę, leżę, albo czynność własną (stan) mówiącego i jego towarzyszy, np. piszemy, chorujemy.