Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

ortografia zasady pisowni i wymowy

Język: polski
Geneza: łac. orthŏgrăphĭa < gr. orthographía (orthós 'prawidłowy', grápho 'piszę')
EJO 1999, 409 Definicja współczesna

Ortografia. 1. Ogół zasad określających poprawną wersję pisaną danego języka.

Cytaty

Wszák mamy dawnè zwyczáje w pisániu swoje: mamy Orthográphią Polską, którą używamy. Ja nie wiém. Otoli widzę nie Orthográphią, ále rychléj Tàutográphią. Używamy bowiém liter w pisániu więcéj niż potrzebá: kłádziemy opák litery nie ták jáko trzebá: podczás liter nie dokładamy gdzie trzebá: bierzemy litery w inszym rozumieniu nie jáko trzebá [...].

Ale to mówię: że téż wiele tákich jest, co nie wiedzą, co to jest Orthográphia Polska.

[...] przypátrowáć sie będziemy, co to jest Orthográphia Polska, czego język Polski w pisániu potrzebuje: zkąd co, jáko, gdzie, i ná którym miejscu litery któréj i jákiéj uzywáć: bysmy zásię, jáko ono mówią, in scirpo nodos nie szukáli.

Naprzód w pronuncjácyey [Duchenbillot] tak jest skąpy, że i generalnych zasad nie dał zupełnie [...] Pronuncjácya záś, álbo Ortográfia Fráncuska od Polskiej, jest ná większe poły odmięnna.

Wiele jest częsci Grammátyki? Cztéry té: Ortográfia. Etymologia. Syntáxys. i Prozodia. Ortográfia uczy dobrze czytáć i pisáć.