terminów gramatycznych online
verbum impersonale passivum
Język: łaciński
- De coniugatione verborum Impersonalium: DonCul/1560
- Index: Kn/1644 (I wyd. 1626)
- O imieniu i jegoż przypadkach: Sty/1675
- Syntaxis: Cell/1725
- Zdanie dziewiąte: Klecz/1767
Cytaty
Sunt [verborum] impersonalium duae species, activa et passiva. Activa est, quae habet formam et vocem activorum. Passiva, quae passivorum figuram habet.
Impersonalibus verbis utuntur arrogantes, protervi. sub. Dádząc.
Sub Impersonalibus Passivis subintelligi Nominativum cognatae significationis, ait Priscian. ut Curritur. subaudi cursus. Sedetur, s. sessio.
DE VERBIS IMPERSONALIBUS. O Słowách Nieosobistych.
Jáko w inszych językách, ták i we Włoskim, to jest Verbum Personale, ktoremu się w spadku prostym osoby ja, ty, on, przydáją. To záś jest Impersonale (nieosobiste) ktoremu lubo się trzy osoby przydáją, przecię nie w spadku prostym, i samo się przez obedwie licby nie stacza, jáko to Lice Godzi mi się[...]. Dwojakie jest. Neutrum Oddzielne, ktore tylko rozumienie czyniące, jako Bisogna Trzeba [...]. Passivum Przyjmujące, ktore niejákie przyjęcie znaczy [...].
Impersonale Passivum: złącza się z trzecią osobą słowá pomocnego Sono Jestem, w máłej liczbie w czásiech przeszłych [...].
Jáko bowiem od tych pochodzą Impersonalia Passiva, jáko: vivitur, discitur etc. ták też i Participia Passiva, osobliwie in Genere Neutro, od niechże sámych pochodzić mogą.
Mało nam nie dostaje, żebyśmy Łacińskiej mowie wyrownali, bo tylko Gerundia, supina, Imperativi tertiae personae, Passiva impersonalia rzetelnie, i według łacińskiego kształtu wyłożyć mogli.