terminów gramatycznych online
słowo sprawujące
Język: polski
Cytaty
Verbum – słowo: activum – sprawiące a. sprawujące; verbum substantivum – istotne, causativum – przyczynę dające, inchoativum – poczynające, anomalum – nierówne, neutro-passivum – rozne.
SŁOWO ‘wyraz, mowa; także gram.: czasownik’ (łącznie ok. 40 razy) [...] Sprawujące słowo activum verbum R M2 (md).
Das Perfectum wird als Wyobrażenie doskonałe, das frequentativum als Częstoczyniące, das Activum als Słowo spráwujące, das Passivum als cierpiące, das Verbum neutrum als Słowo oddzielne, das Deponens pokłádájące bezeichnet.
Pierwsza ktora jest? ktora w Skázującym obyczáju czásu niniejszego, liczby máłej, wtorej osoby, w słowie spráwującym i oddzielnym a przedłużone ma przed ostáteczną literą s.
Prima quae est? quae indicativo modo tempore praesenti, numero singulari, secunda persona, verbo activo et neutrali a productam habet ante novissimam literam s.
Prima quae est? quae indicativo modo tempore praesenti, numero singulari, secundae personae, in verbo activo et neutrali a productam habet ante novissimam literam s. Pierwsza ktora jest? ktora wskázującym obyczáju czásu niniejszego/ liczby máłej/ wtorej osoby/ w słowie spráwującym i oddzielnym a przedłużone ma przed ostáteczną literą s.
Laudo Verbum Activum, Chwalę jest Słowo sprawujące figurae simplicis, wyobrażenia prostego, Modi Indicativi, sposobu ukazującego, temporis praesentis, czasu terazniejszego, Numeri singularis, Liczby małej, Persone primae, Osoby pierwszej, Conjugationis primae, Sprzążenia pierwszego, quod conjugatur sic, ktore się Sprząga tak.
Pierwsze próby stworzenia ojczystej terminologii zawierały Regulae grammaticales, regimina et constructiones z 1542 r. i wydanie A. Donata z r. 1583.
Terminologia Reguł [...].
Coniugatio — (s)przężenie: verbum activum — sprawiące, sprawujące, modus indicativus — naznaczenie, obyczaj ukazujący, skazujący, coniunctivus — słączający, imperativus — rozkazujący, infinitivus — niez(a)graniczony, participium — uczesnik, tempus praesens — czas niniejszy, praeteritum — przeszły, futurum — przyszły, persona — osoba, persona.
Pierwsze próby stworzenia ojczystej terminologii zawierały Regulae grammaticales, regimina et constructiones z 1542 r. i wydanie A. Donata z r. 1583.
Terminologia Donata [...].
Coniugatio — sprzężenie: verbum activum — sprawujące, passivum — cierpiące, modus indicativus — obyczaj ukazujący, coniunctivus — (w)złączający, infinitivus — nieograniczony, niezagraniczony, participium — uczęstnik.