terminów gramatycznych online
zaimek dzierżawczy
Zaimek dzierżawczy. Pozycyjny (kontekstowy) wariant zaimka osobowego, występujący w pozycji przy rzeczowniku, a więc pełniący składniową funkcję określenia adnominalnego, czyli przydawki.
Cytaty
Zaimki dzielą się na sześć gatunków:
1) Na osobiste (personalia), np. ja, ty, on [...].
4) Na dzierżawcze (possessiva), np. mój, twój, swój, nasz, wasz.
Innemi wyrażamy posiadanie czyli dzierżenie jakiejś rzeczy, np. to moja książka — wasz dom — nasze ogrody — i dla tego nazywają się [zaimkami] dzierżawczemi.
Zaimki dzierżawcze wyrażają posiadacza lub sprawcę czegoś, albo inaczej: określają do kogo należy lub w czyim posiadaniu (czyli dzierżeniu) pewien przedmiot się znajduje.
Zaimki dzierżawcze — mój, twój, swój; jego, jej, jego; nasz, wasz, ich — odpowiadają na pytanie czyj? — czyja? — czyje? w czyjem posiadaniu, czyją własnością jest rzecz, o której mowa.
Ze względu na znaczenie dzielimy zaimki na: a) osobowe (ja, ty, my, wy...), b) zwrotne (siebie, sobie, się ...), c) dzierżawcze (mój, moja, moje...), d) wskazujące (ten, ta, to, on, ów, tamten...), e) względne (który, która, które, jaki...), f) pytające (jaki? który?...), g) nieokreślne (ktoś, czyjś, jakiś...).
[Zaimki] dzierżawcze: mój, twój, nasz, wasz, swój, czyjś, czyj bądź, cokolwiek, lada czyj, czyj.