terminów gramatycznych online
forma żeńska
Język: polski
- Część II. Rozdz. 2. Odmiany. (Fleksya) : Jes/1886
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Nauka o słowach i ich odmianach: Łaz/1861
- Skłanianie rzeczowników: Malin/1869
Cytaty
Do tych należą nawet te, które dla swéj końcówki przymiotnikowéj i, y, e, w l. p. odmieniają się według formy przymiotników (wyjąwszy zakończone na: ski, dzki. eki, gdyż te są istnemi przymiotnikami), tudzież odmieniające się w l. p. według formy żeńskiéj, np. Antoni, Antoniego, Antoniowie [...].
[…] Przechodzenie jimion rzeczownych osobowych w mianowniku liczby mnogiéj ze stánu osobowego w stán rzeczowości czyli bierności, nazywają gramatycy nasi przechodzeniem formy męzkiéj do żeńskiéj, i to nie bez powodu […].
[...] Rzeczowniki rodzaju męzkiego, tak te, których temát kończy się na spółgłoskę twardą, jako i te, których temát kończy się na spółgłoskę zmiękczoną, bez różnicy czy mianownik liczby pojedyńczéj ma formę męzką […], lub formę żeńską łączą w dopełniáczu liczby mnogiéj końcówkę ov s temátem bez żadnéj jego przemiany [...].
Natomiast, żeńskie niejako formy: dlań zamiast: dla niej, przezeń zam. przez nią itp., są błędem przeciw gramatyce.
Forma żeńska: dobra odmieniała się jak ryba.
Kociewskie masc. i fem. gadau̯ům [...], powstałe — jak widać z dwu ostatnich—z form żeńskich (vźunům jest wyjątkowe) [...].