terminów gramatycznych online
język pokrewny
Język: polski
Cytaty
[…] To samo, pisząc cforo, cfárt […]; gdzie samogłoska u lub spółgłoska v jest piérwiástkową (radicalis), jak to się wykazuje s porównaniá tych wyrazów z wyrazami tego samego znaczeniá języków pokrewnych […].
Skłanianie Isze, wzorzec 3ci. Dlá tych rzeczowników dwu temátowych nie znalázłem odpowiedniéj analogiji w znanych mi językach pokrewnych.
Od takiego punktu wyjścia, jak ten powyżej wskazany, poczynał się rozwój i wszystkich innych pokrewnych języków.
Punkt b domaga się dopełnienia i wyjaśnienia przede wszystkiem ze względu na języki pokrewne, albo też i dalsze, a mało u nas znane.
Porównanie z innemi językami pokrewnemi wykazuje, że ten stan rzeczy nie jest pierwotny, tylko dosyć późnym rezultatem rozwoju; w szczególności zaś, że tak zwane pochylone samogłoski, iloczasowo niczem się dziś od innych nie różniące, kontynuują dawniejsze długie, czyli że język polski posiadał dawniej stałą oboczność krótkich i długich, przynajmniej niektórych pełnogłosek.
W polszczyźnie, jak przeważnie i w innych pokrewnych językach, panuje normalne zastępstwo jerowe, t. z. w słabej pozycji j, w mocnej je.
Struktura fonetyczna polszczyzny uległa w porównaniu z dawniejszym odziedziczonym stanem, wyniesionym z przedhistorycznej polsko-pomorskiej i lechickiej doby, bardzo zasadniczym przeobrażeniom, które nadały naszemu językowi ojczystemu swoiste cechy, wyróżniające go dobitnie od innych słowiańskich, nie tylko dalszych mu, ruskich i południowych, ale także bliżej pokrewnych, północno-zachodnich.