terminów gramatycznych online
brzmienie oryginalne
Cytaty
Jeżeli chodzi o wskazanie pisowni oryginalnej lub brzmienia oryginalnego, można to łatwo uczynić w nawiasie (Cannae, Φείδιας, Croesus lub Κροῖσος).
Wyjątek stanowią nieliczne nazwy geograficzne, oraz imiona własne osób ze świata nowożytnego, językowi naszemu przyswojone, a więc nietylko takie, które przybrały brzmienie odmienne od oryginalnego, n. p. Paryż, Londyn, Madryt i t. p., Rafael, Tycyan, Kondeusz i t. p., ale również i takie, w których zachowało się brzmienie oryginalne n. p. Wenecya (nie Venezia), Piza (nie Pisa), Filadelfia (nie Philadelphia) i t. p ., oraz Szekspir (lub Shakespeare), Kalderon (lub Calderon), Wolter (lub Voltaire).
Dodatek ten nie wchodzi bynajmniej w kolizyą z zasadą prawidła 2., według którego pisać należy: Goethe, Schiller, gdyż „Gete" lub „Szyler" nie byłoby już transkrypcyą brzmienia oryginalnego, ale zmianą samego brzmienia, przyswojeniem imienia własnego (jak Tycyan lub Kondeusz), którego język w praktyce sobie bynajmniej nie przyswoił.
Kasandra mają najczęściej jedną spółgłoskę zamiast dwu w brzmieniu oryginalnem: Sallustius, Hippokrates, Kassandra.