Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

słowo okoliczne

Język: polski
Dział: Części mowy (współcześnie)

Cytaty

Słowo okoliczne (Verbum finitum), pospolicie kładziemy też po bezokolicznym (verbum finitum), np. chętnie za ojczyznę umierać pragnę.

Niektórzy po słowie przeczącem okoliczném, gdy następuje twierdzące w tr. bezokolicznym, kładą przypadek 4, zamiast 2go, przywięzując rząd do słowa twierdzącego, a to zapewne, aby nie było 2ch drugich przypadków, czyli dopełniaczów, np. nie zaniedbał mieć mowę swojego ojca; właściwie powinien bydź 2gi np. nie zaniedbał mieć mowy swojego ojca.

Słowa okoliczne zowią się te, które same przez się nie wyrażają zupełnego i zrozumiałego sądu, ani zdania o rzeczy, ale muszą koniecznie miéć przy sobie inne słowo wyraźne lub domyślne położone w trybie bezokolicznym; te są następujące: chciéć, módz, musiéć, zdołać (zdoleć), śmieć, np. chce mi się jeść.