Historical Dictionary
of Grammatical Terms online

wołacz

Language: polski
Area: Fleksja (Today)
EJO 1999, 627 Contemporary definition

Vocativus (wołacz). Forma rzeczownika używana w funkcji adresatywnej, tj. w funkcji zwracania się do kogoś [...].

Quotations

Przyp. Vty (Wołacz) ma znaczenie w zdaniu o tyle nawiasowe, że ani on się nie stósuje do niczego, ani się też do niego nic nie stósuje. Używamy go wtedy, kiedy przemawiamy do kogo wprost, jako do osoby drugiéj, chcąc ją nazwać po imieniu albo wedle jakiego jej przymiotu. np. My nieposłuszne, panie, dzieci twoje.

Są w obiegu i polskie nazwy przypadków, przez Kopczyńskiego wymyślone, np. mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, wołacz itd. W niniejszej gramatyce zostały tylko niektóre z wyrazów tych zatrzymane, wszelako w inném jak dotąd znaczeniu, to jest w znaczeniu poszczególnych tylko odcieni tego albo owego przypadka, na jakie je musi rozróżniać Składnia.