of Grammatical Terms online
miejscownik przypadek
Language: polski
- Deklinacja I (Nominativus singularis ...., Nominativus pluralis ... Locativus dualis): Łoś III/1927
- Odmiennia (fleksja) uwagi ogólne: Łoś III/1927
- Słowniczek: Gaert/1927
Locativus (miejscownik). Termin używany przede wszystkim w odniesieniu do jęz. ie. na oznaczenie przypadku wyrażającego, najogólniej, miejsce rozumiane w sensie statycznym, tzn. bez implikacji ruchu.
Quotations
Do deklinacji wchodzą formy, wyrażające przypadki (mianownik, wołacz, biernik, dopełniacz, celownik, narzędnik, miejscownik), z któremi też się wiążą cechy rodzaju (męskiego, żeńskiego, nijakiego) i liczby (pojedyńczej, mnogiej, podwójnej); [...].
Rzeczowniki, należące do tej deklinacji, miały w okresie prapolskim formy [...] Liczba pojedyncza. M. wilkъ [...] W. *wilče [...] B. [...] D. [...] C. [....] N. [...] Ms. [...]
Miejscownik, p. przypadki.
★Przypadki - formy imion i zaimków, wskazujące na ich funkcję znaczeniową w stosunku do innych wyrazów w zdaniu: 1. ★mianownik (★nominativus) [...], 7. ★miejscownik (localis, ★locativus).