Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

casus locativus

Język: łaciński

Cytaty

Liczba pojedyncza.

Nom. ja,

Gen. mnie, [...]

Loc. w nas.

Liczba pojedyncza.

N. On,

G. onego, niego, jego, go, [...]

L. w onym, nim.

Nareście dla oznaczenia miejsca w jakim przedmiocie od drugiego przedmiotu dotkniętégo utworzono 7my skłońnik (locativus) np. plama na stole, zagnieździł się mól w odzieży. Oprócz tego ten skłńnnik służy do wskazania położenia względnégo, jednego do drugiego przedmiotu np. postawił krzesło przy ścianie, bieży przy wozie. Co téż i do oderwanych przybrano wyobrażeń np. spalił miasto w gniewie, brak w rozumie.

Przypadki Casus [...] [Przypis pod tekstem A. A. Kryńskiego] [...] Dosyć tu przypomniéć porządek przypadków np. u Miklosicha, gdzie przyp. 1 = nom., 2 = voc., 3 = acc., 4 = gen., 5. = dat., 6 = instr., 7 = loc.; widoczna więc niezgodność z systemem dawnym, od przyp. 2-go do 5 włącznie. Niesłusznie téż byłoby oznaczać liczbą 8 łaciński ablativus, skoro przypadek ten (w łacinie) miejsca 8-go z rzędu nie zajmuje.

Przypadek: mianownik (nominativus), dopełniacz (genetivus), celownik (dativus), biernik (accusativus), wołacz (vocativus), narzędnik (instrumentalis), miejscownik (locativus).

Localis, locativus, p. przypadki.

Przypadki- formy imion i zaimków, wskazujące na ich funkcję znaczeniową w stosunku do innych wyrazów w zdaniu: 1. ★mianownik (★nominativus) [...], 7. ★miejscownik (localis, ★locativus).