Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wstawka spójka

Hasło w cytatach: wstawki
Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)

Cytaty

Nazywamy końcówkami i przyrostkami te zmienne cząstki w składzie naszych form konjugacyjnych, które sam ich koniec stanowią (wstawki przeciwnie znajdują miejsce pośrednie - między nimi a tematem).

Nazywam wstawką to, co powszechnie gramatyka porównawcza zowie w pewnych razach spójką (Bindelaut, Bindevocal), w innych zaś cechą trybową (Moduscharacter). I ja także za drugimi tak to nazywałem w mojéj Gramat. z r. 1863. Dziś od tego odstępuję z powodów, które niżéj obszernie wyłuszcza odnośny rozdział w Etymologii.

Posługiwać się zaczęto nie już dwoma, jak dotychczas, lecz trzema żywiołami: pierwiastkiem (względnie tematem), końcówką i - WSTAWKĄ czyli augmentem.

Ta to też właśnie tak chameleonowa rola, jaką to a, o, e, ą, słowem ta najprzód funkcyjna wstawka, a potém istne quodlibet w ustroju konjugacyjnym spełnia, była tego powodem, że je dotąd w lingwistyce tak przeróżnie, a zawsze zbyt jednostronnie definiowano i nazywano (spójka czyli Bindelaut, Bindevocal — Zwischensylbe, Klassenvocal, Thematischer Vocal, Stammbildungssuffix itd.)