Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

e muet

Język: francuski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
  • Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
  • O ortografii francuskiej: Mal/1700
  • Ogólne wykłady poprzedzające: Nał/1774
  • Traktat I. O ortografij francuskiej: Dąb/1759

Cytaty

Literę E Fráncuzi dzielą naprzód ná niewieścié i męskié. Niewieścim to zowią, któré cáłe milczy [...]. I dla tego się też zowie toż bref i muet, to jest krotkié i głuché.

I dlatego się też zowie toż [e] bref i muet, to jest krotkie i gluche.

P. Wiele jest we Francuskim Głosek? (Voyelles) O. Liczą ich pięć: a, e, i, o, u. P. Głos znaczony temi Głoskami co ma osobliwego w sobie? O. To: że się nie łamie, ale się ciągnie jednostajnie za jednym ruszeniem ust, przez ten wszystek czas, w ktorym można Dech z płuc wychodzący ciągnąć z siebie [...]. Wyjmij jednak od tego e nieme (l'e muet) ktorego nie można długo ciągnąć.

P. Co mam wiedzieć o Głosce e? O. To: że się wymawia trojako, dla tego ma też trojakie miano. [...] e Nieme (l’e muet); é zamknięte ( l’é fermé); e otwarte (l’e ouvert).

Wskutek ciągłej oboczności słabych i mocnych jerów, względnie słabego i mocnego jeru, wyrobiło się pod koniec epoki prasłowiańskiej żywe poczucie fakultatywności tego elementu wokalicznego, który stał się w znacznym stopniu głoską fakultatywną w zależności zarówno od nastroju, tempa jak i konfiguracji spółgłoskowej, na podobieństwo francuskiego e muet.