Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

recyprok

Hasło w cytatach: recyprokum
Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)
  • II. Początki polskiej terminologii gramatycznej. Od Odrodzenia do czasów saskich: Kor/1961
  • O etymologii: Mal/1700
  • Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759
Definicja współczesna

Czasownik zwrotny

Cytaty

Formá kóniugowánia Recyproków, Recyproká, po Fráncusku, Réfléchis zowią sie u Fráncuzów té, ktoré sie ták náchyláją, jáko czyniącé, ále przybiéráją záimki osobisté w spadku oskarżájącym.

To słowo [aller] sie może stać Recyprokięm [...]. je m'en vais odchodzę.

FORMA Konjugowania Recyprokow.

Reciproca, po Francusku, Reflechis zowią się u Francuzów te, ktore się tak nachylają jako czyniące, ále czyniące, ále przybierają pronomina Osobie w spadku oskarżającym.

To słowo się może stać Recyprokiem, ale osobliwym; gdyż nie tylko pronominow albo zaimkow oblikwow dobiera, ale też i partykuły en, jednak w ten czas nie znaczy iść, ale odejść; [...].

Przeprowadzona jej krytyka w stosunku do Duchênebillota budzi ciekawość, jak wyglądała ona u samego Malickiego, bo każe się spodziewać u niego i pod tym względem szeregu zmian.

Terminologia. Litera vocalis — wokala [...].

Coniugatio — koniugacyja, nachylanie: genus activum — rodzaj (s. 15) czyniący, verbum reciprocum — recyprokum, słowo recyprokowane (s. 152), słowo w siebie samo odwrócone (s. 104), verbum passivum — słowo cierpiące, passyw (s. 137).

Ciekawostki

Mal/1700: w tej gramatyce termin réciproque odnosi się do czasownika zwrotnego (nie jak współcześnie 'wzajemnie zwrotnego').