Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

finis dictionis

Hasło w cytatach: finis, finis sillabae
Język: łaciński

Cytaty

Eodem modo m grossatur et mollitur circa easdem vocales et consonantes positum. Exemplum: mika id est Nicolaus, m̢ikaa id est trahit. Et in fine diccionis positum. Exemplum: dym̢. grom̢. gym̢ id est eis, gym̢ id est tene, przym id est suscipe.

[Podobnie twardnieje i zmiękcza się "m" znajdujące się koło tych samych samogłosek i spółgłosek. Przykład: "Mika" 'Mikołaj' — "myā" 'pociąga' ; również położone na końcu wyrazu, np. "dym, grom, jim" 'im' — "jiḿ" 'chwytaj', "przyḿ" 'przyjmij'.]

Item ӱ graecum neque in principio nisi aspiratio precedat, nec in fine sillabe ponatur, nisi cum precedenti vocali consillabicetur, ut moy id est meus [...] aut nisi sit graeca dictio, unde refert inter i latinum et ӱ graecum in fine posita.

[Jednak ӱ greckiego nie należy pisać na początku, chyba że poprzedza aspiracja, ani na końcu, chyba że się łączy z poprzedzającą samogłoską, jak moy tj. tuus [sic!] [...] chyba że wyraz jest grecki. Stąd ujawnia się różnica między łacińskim i a greckim ӱ, położonym na końcu, s. 108.]

Item ӱ graecum neque in principio nisi aspiratio precedat, nec in fine sillabe ponatur, nisi cum precedenti vocali consillabicetur, ut moy id est meus [...] aut nisi sit graeca dictio, unde refert inter i latinum et ӱ graecum in fine posita.

[Jednak ӱ greckiego nie należy pisać na początku, chyba że poprzedza aspiracja, ani na końcu, chyba że się łączy z poprzedzającą samogłoską, jak moy tj. tuus [sic!] [...] chyba że wyraz jest grecki. Stąd ujawnia się różnica między łacińskim i a greckim ӱ, położonym na końcu, s. 108.]

Similiter in fine dictionis vel sillabe cum vocali tamen precedenti consillabicum, ut moẅ id est dic.

[Podobnie na końcu wyrazu lub zgłoski, współbrzmiące z poprzedzającą samogłoską, jak moẅ tj. dic, s. 110.]

E initio, medio et fine dictionis addita et detracta, v. infra Literae.

Particula li fini dictionis apposita interrogandi vim habet.