cienko

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Cell/1725
• SzyGram/1767
• SzyPocz/1770
• Łaz/1861

T, przed, I. kiedy jeszcze zá niem nástępuje druga Vocalis tákoż, C, przed, E, i przed, I, (Y) bywáją niemal, jáko ć, cienko czytáne, jáko to: Gratia, Amic[a]e, Vicinus, Ocyor: krom tego zaś, máją być grubo wymawiáne jako: Gratus, grati, grato : Amicus, amico, amica.

P. Coż sprawuje akcent ostry? O. To, iż litera nim naznaczona cieńko się wymawia, tak właśnie, jak gdyby po niej następowało i, ktore jednak słyszeć się nie daje. [...] Ten akcent ma miejsce nad tylko nad wspołbrzmiącymi literami, i nad głośną é.

Po inszych zaś literach jak to: b, c, m, n, p, s, w, tak y Greckie, jako też i Łacińskie pisuje się, według rożnej pronuncyacyi; gdy albowiem słowo grubo się wymawia, y Greckie; gdy cienko, i Łacińskie kłaść potrzeba.

P. Czym się rożni i Łacińskie od Greckiego y? O. Trojako: najprzod że i mowi się cienko à głośno; y zaś grubo i głucho.

Akcent ostry daje się nad literami: ć, ń, ś, ź, gdy się tak cienko i delikatnie wymawiać powinny.

Samogłoski i, y, są jedną samogłoską, z tą różnicą, że i brzmi cienko [...]; y zaś brzmi grubo i następuje tyko po grubych spółgłoskach, tj. po twardych i grubo-miękkich [...].