Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

nomen anomalum
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: anomala, anomalia, anomalum, anomalum nomen, nomina anomala
Język: łaciński
Dział: Części mowy (współcześnie)

Cytaty

Mora/1592, s. 105 G5r [109] Definicja

Quomodo dividuntur Nomina ex Declinatione? Alia dicuntur Analogica, alia Anomala. [...] Quae vocantur Anomala? Quae non quadrant ad communes Regulas. Latine inaequalia.

[Jak dzielimy imiona na podstawie deklinacji? Jedne nazywane są analogicznymi, inne nieregularnymi. [...] Które nazywane są nieregularnymi? Te, które nie stosują się do ogólnych reguł. Po łacinie [nazywane są] "[nomina] inaequalia".]
Rot/1616, s. [132]

ANOMALA. Es sind auch viel Polnische Appellativa, die nur in plurali numero gebraucht werden/ als Gody eine Hochzeit.

Men/1649, s. 40

Oko/oculus, ucho/auris et niebo/caelum videntur anomala in plurali saltem numero.

Gut/1668, s. 49

Das Nennwort aber Szláchćic der Edelmann, wird wie folget gebeuget, denn es ein Ungleichflissendes (Anomalum) Nennwort ist [...].

[Rzeczownik szlachcic należy odmieniać, jak poniżej podano, ponieważ jest on nieregularny.]
Gut/1669, s. 146

Allhier folgen etliche Vorstellungen der Ungleichfliessenden Nennwörter/ [Nominum Anomalorum.]

[Następują wzory imion nieregularnych.]
Sty/1675, s. [11]

Upewniam nie záwiedziesz sie [...] gdy Declinácye i Koniugácye ktoremci prácowicie wypisał zrozumiesz, gdy Anomala Włoskie rzecz bárzo trudną, á tu w máłą kupkę zebráne przenikniesz.

Woy/1690, s. 47

Sunt et anomala quaedam nomina apud Polonos, eaque vel Heterogenea, seu quae alio genere in singulari numero & alio in plurali inflectuntur; vel Heteroclita, hoc est, quae pro diverso numero diversae sunt declinationis; vel denique Defectiva, videlicet quae aut numero, aut declinatione (quae casu aliquo deficiant dictum est alibi) deficiunt.

Raph/1698, s. 32

Die Polnische Sprache hat auch ihre Anomalia, welche eingetheilet werden theils in Heterogena [...]. in Heteroclita [...], theils in Defectiva [...].

[Język polski ma też swoje anomalia (rzeczowniki nieregularne), które dzielą się na heterogena, heteroclita i defectiva.]
Raph/1698, s. 32

Die Polnische Sprache hat auch ihre Anomalia, welche eingetheilet werden theils in Heterogenea [...]. in Heteroclita [...], theils in Defectiva [...].

[Język polski ma też swoje anomalia (rzeczowniki nieregularne), które dzielą się na heterogena, heteroclita i defectiva.]
Cell/1725, s. 27

Przydátek de Nomine i o jego, Anomaliis.

Kon/1759, s. 74

O Deklinacyi nominum anomalorum albo inaequalium. P. Co są nomina anomala? O. Są, które albo Genus albo Numerum, albo Deklinácyi, albo Kazusu iákiego nie máią, albo też odnieniáią ináczey in plurali, á ináczey in singulari.

Fook/1768, s. 42 (41-42) Definicja

Les Noms Hétéroclites sont ceux, qui s'écartent des Loix ci dessus données, soit dans le genre, soit dans le nombre, soit dans les cas, soit enfin dans la Declinaison.

[...]

Nomina Anomala są te, ktore nie zachowują reguł położonych wyżej in genere, albo in numero, albo in casu, czyli nakoniec w deklinacji, albo w innej własności.

Kop/1785, s. 103

Pokazuję céchy i reguły na Łacińskié Zaimki, tudzież na Imiona ułomne i nieforemne (anomala.)

Cas/1797, s. 23

Ist die Beugung oder Declination gewöhlich, so ist ein solches Nomen ein Analogum oder Regulär, und im Gegentheil ein Anomalum, welches bei den Polen in Heterogena, Heteroclyta, Abundantia und Defectiva getheil werden kann, denn ich zweifle, ob ein einziges Indeclinable seyn kann.

[Jeśli odmiana jest regularna, to taki rzeczownik to analogum lub rzeczownik regularny, w przeciwnym wypadku jest to anomalium, a takie rzeczowniki dzielą się w polszczyźnie na heterogena, heteroclyta, abundantia i defectiva, bo wątpię, by w języku polskim znalazł się choć jeden jedyny rzeczownik nieodmienny.]

Powiązane terminy