Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

nomen anomalum

Hasło w cytatach: anomala, anomalia, anomalum nomen, nomina anomala
Język: łaciński
Dział: Części mowy (współcześnie)

Cytaty

Quomodo dividuntur Nomina ex Declinatione? Alia dicuntur Analogica, alia Anomala. [...] Quae vocantur Anomala? Quae non quadrant ad communes Regulas. Latine inaequalia.

[Jak dzielimy imiona na podstawie deklinacji? Jedne nazywane są analogicznymi, inne nieregularnymi. [...] Które nazywane są nieregularnymi? Te, które nie stosują się do ogólnych reguł. Po łacinie [nazywane są] "[nomina] inaequalia".]

Oko/oculus, ucho/auris et niebo/caelum videntur anomala in plurali saltem numero.

Upewniam nie záwiedziesz sie [...] gdy Declinácye i Koniugácye ktoremci prácowicie wypisał zrozumiesz, gdy Anomala Włoskie rzecz bárzo trudną, á tu w máłą kupkę zebráne przenikniesz.

Sunt et anomala quaedam nomina apud Polonos, eaque vel Heterogenea, seu quae alio genere in singulari numero & alio in plurali inflectuntur; vel Heteroclita, hoc est, quae pro diverso numero diversae sunt declinationis; vel denique Defectiva, videlicet quae aut numero, aut declinatione (quae casu aliquo deficiant dictum est alibi) deficiunt.

Przydátek de Nomine i o jego, Anomaliis.

Les Noms Hétéroclites sont ceux, qui s'écartent des Loix ci dessus données, soit dans le genre, soit dans le nombre, soit dans les cas, soit enfin dans la Declinaison.

[...]

Nomina Anomala są te, ktore nie zachowują reguł położonych wyżej in genere, albo in numero, albo in casu, czyli nakoniec w deklinacji, albo w innej własności.