język ogólnopolski

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Kr/1897
• Benni/1923
• ŁośFl/1923
• Łoś III/1927
• Kl/1939

Odtąd też narzecze małopolskie bierze w tym rozwoju stały udział i wyrabia sobie znaczenie języka ogólnopolskiego zarówno w rządzie, szkole i kościele, a przewaga jego utrwaliła się ostatecznie i w piśmiennictwie.

A jeszcze dokładniej formułuje [Rozwadowski] to samo: "[...] Z powodu dosyć znacznej jednolitości polskiej fonetyki, wiele z poniższych określeń można zastosować do języka polskiego w ogóle, ale ostatecznie pisząc ten»Szkic«nie myślałem o języku ogólno-polskim i dlatego wszystkie moje opisy i twierdzenia odnoszą się przede wszystkiem albo wyłącznie do języka i wymowy zachodniogalicyjskiej (krakowskiej)".

Ale już w późniejszych zabytkach mamy ujednostajnienie lub mieszanie: Fl. miesza formy na -e i na -ej; Gn. znają tylko formy na -e, inne zabytki np. BZ. mają tylko formy na -ej, które ostatecznie w języku ogólnopolskim zwyciężyły.

Z form tych w dzisiejszym języku ogólnopolskim została jedna tylko: niechcący, używana bez względu na rodzaj rzeczownika, do którego się odnosi, lub osoby, która mówi, np. zrobiłem lub zrobiłam to niechcący.

Na straży jedności języka ogólnopolskiego w słowie i w piśmie stoi ortografia i ortoepia.