terminów gramatycznych online
osłabienie głosek, samogłosek
Język: polski
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Fonetyka opisowa: Benni/1923
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Nauka o głoskach: Łaz/1861
- Prawidła samogłoskowe: Malin/1869
Cytaty
E będące w środku między a i i powstało po części z osłabienia czyli zwątlenia a [...], po części ze wzmocnienia czyli stężenia i […], po części z ich połączenia (ai), na to są przykłady tylko w obcych językach.
[August Schleicher] ,,Odróżniámy prawa, według których odmieniają się samogłoski celem słowotwórstwa i fleksyji bez zewnętrznego powodu, przez wpływ poprzedzających lub nástępnych głosek, od tych przemián, które zachodzą przy zetknięciu się pewnych głosek. Przemiany piérwszego rodzaju nazywámy stopniowaniem samogłosek i osłabieniem samogłosek [...]".
§ 53. Osłabienie (redukcja) i zanik głosek.
W związku ze zjawiskiem upodobnienia stoi t. zw. wypadanie spółgłosek lub głosek wogóle.
W rzeczywistości mamy i tutaj do czynienia z upodobnieniem i jednoczesnem osłabieniem (redukcją), które doprowadzają do zaniku zupełnego jednej głoski danego spojenia [...].
A więc przy a nie tak dokładne rozwarcie, przy i u nie tak dokładne zbliżenie, czyli w obu wypadkach osłabienie samogłoski polega na pewnem, bardzo zresztą nieznacznem zbliżeniu do stanu spokoju narządów mowy.
[...] na Mazowszu, prócz przeważnej części Mazurów pruskich, brzmi ona -oi ̯u z osłabieniem v' na i ̯tak w okolicach mówiących v'i ̯ara jak i mówiących y'ara.
Oczywiście ta szczegółowa zależność będzie różnego stopnia zależnie od złożoności warunków czyli wpływów i kojarzeń, począwszy od najprostszych, najmniej złożonych zjawisk, jak np. w palatalizacji spółgłosek, przegłosach wokalicznych, osłabianiu końcowych głosek wyrazów i powiedzeń itp.
Polegają przeważnie na drugorzędnem osłabieniu wzgl. zaniku pełnogłoski, spowodowanem szczególnemi warunkami, jak to już dla większej części tych form stwierdzono.