terminów gramatycznych online
imię rzeczowe
Język: polski
- Część II. O wykładaniu. & 1. O znamionach grammatycznych (słowniczek łacińsko-polski): Gott/1794
- Deklinacja: ŁośFl/1923
- Kilka słów o etymologii właściwej jako sprawozdanie o niniejszej pracy złożone: Trz/1865
- Nauka o słowach i ich odmianach: Łaz/1861
- O częściach mowy w ogólności: Bor/1830
- Źródłosłowy rzeczowne i przymiotne: Trz/1865
Cytaty
Nomen, imię. adjectivum, przymiotne. appellativum, pospolite. primitivum, pierwotne. derivativum, pochodne. proprium, własne. substantivum, rzeczowne.
Własności Części mowy. 1. Rzeczownik, czyli Imie rzeczowe, jest-to nazwisko osoby lub rzeczy odpowiadające na pytanie kto? lub co?
Jednakże znajdujemy w tych rzeczownikach także końcówkę e zamiast y przez analogję z końcówką e w rzeczownikach zakończonych na ic (np. dziedzice, rodzice) i z końcówką rzeczową e w rzeczownikach nieżywotnych, zakończonych na ec (palec, palce, piec, piece), nareszcie ze starą końcówką e w 4 p., którą wszystkie imiona (nie tylko rzeczowe, ale także osobowe) po miękkiej spółgłosce przybierały [...].
Dział III. Źródłosłowy imion: rzeczowych, przymiotnych i ich przyrostków.
Mamy wiele imion tak rzeczowych jak przymiotnych o tym przyrostku; atoli tylko w rodzaju żeńskim utrzymało się -a, w nijakim zwątlało na -o, a w męskim z nielicznymi wyjątkami zupełnie odpadło.
§ 34. W dzisiejszym języku literackim mamy mieszaninę form: właściwego mianownika a także biernika różnych tematów pierwotnych, przyczem formy te są w pewnym stopniu związane ze znaczeniem danego wyrazu np. końcówkę -owie, -i (-y po spółgłoskach stwardniałych) przybierają rzeczowniki osobowe, a końcówkę dawnego biernika -y (-i po k, g) — rzeczowniki rzeczowe; mniej określone znaczenie mają formy na -e, wśród których też przeważają imiona rzeczowe.