terminów gramatycznych online
imię przymiotne
Język: polski
Geneza: kalka łac. nōmen adiectivum
Cytaty
W szeregu wyrazów odmiennych piérwsze jest Imie, którém nazywamy rzeczy lub ich przymioty. Imie jest więc nazwisko rzeczy, lub jéj przymiotu. Imiona tedy stąd się zowią, jedne rzeczownemi czyli Rzeczownikami, drugie przymiotnemi czyli Przymiotnikami [...]. Cecha imion przymiotnych jest, że odpowiadają na pytanie: jaki? jaka? jakie?.
[…] Imiona przymiotne odmieniają się przez stopnie, bo przymioty same tak w ludziach, jak i innych rzeczach nie są zawsze równe.
O nieosobistych przysłówkach, rzeczownikach i przymiotnikach. Widzieliśmy wyżéj, że imiesłowy czasu przeszłego bierne, czas przeszły nieosobisty na no formują, np. czytano, kołatano; uważajmy teraz, że i niektóre przymiotniki, przybiérają podobne zakończenie, i kładą się z wyraźném lub domyślném słowem posiłkowém, np. żałosno mi jest, zimno mi jest [...]. Ponieważ w tych nowych formach uważane przymiotniki, zmieniają zakończenie imiona przymiotne od innych wyrazów rozróżniające, i nie tylko że z zakończenia podobne są do przysłówków, ale nadto zawsze mają po sobie słowo posiłkowe, czy wyraźnie położone, czyli domyślne, przeto nazwiéjmy je przysłówkami; nieosobistemi zaś dlatego, że podobnie jak słowa nieosobiste, tylko 3cią osobę, słowa posiłkowego być, we wszystkich czasach przy sobie mają, np. dobrze mi (jest) [...].
IMIE PRZYMIOTNE.
Przymiot Paweyksłas; Pawidał’s znoczyie stona arba paweyksła dayktu; kt: człowiek dobry, żmogus giaras: kwiat biały, czerwony, żółty, i t. p. kwietka bałta, raudona, giałtona, i t. p.