Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

litera konsonans

Hasło w cytatach: litera consonans, literá konsonans
Język: polski
Dział: Ortografia, Fonetyka (współcześnie)
  • Część druga. O częściach dyskursu: Duch/1699
  • Pierwsza część (O pronuncjacjej albo wymawianiu liter i sylab francuskich, O dyftongach francuskich, O apostrofach i akcentach): Duch/1699
  • Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759
Definicja współczesna

Spółgłoska lub litera spółgłoskowa

Cytaty

Em kiedy nástępuje literá konsonans táki głos wydáje jákoby an.

H, stáje się pod czás literą konsonans i przed niem literá vocalis w artykule nie ginie, w ten czás mocno się h z westchnieniem wymawia, jáko w tych słowách. La haine, nienáwiść, haïr, nienáwiedzieć [...].

Imioná ná eau się terminujące, kiedy nástępuje imię istotne męskiego rodzáju záczynájące się literą przez się brzmiącą, álbo też literą h, kiedy samo h nie jest literą consonans, to się eau przemienia ná el v. g. bel esprit, piękny rozum.

Też imiona na eau się terminujące, kiedy następuje imie istotne męskiego rodzaju zaczynające się literą przez się brzmiącą, álbo też literą h, kiedy same h nie jest literą consonans, to się eau przemienia na el. v. g.

bel esprit, piękny rozum.