terminów gramatycznych online
liczba pojedyncza
Język: polski
- Etymologia: SzyPocz/1770
- Nauka o wyrazie: Kl/1939
- Ortografia: SzyPocz/1770
- Przypisy do rozdziału IX: Kop/1785
- Wstęp do Gramatyki: SzyPocz/1770
Liczba. Kategoria gramatyczna, której podstawowa funkcja polega na sygnalizowaniu jednostkowego lub niejednostkowego (wieloelementowego) charakteru desygnatu rzeczownika. We wszystkich jęz. mających kategorię gramatyczną l. jej podstawę stanowi l. mnoga, czyli (łac.) pluralis (wielość desygnatów) i l. pojedyncza - singularis (brak sygnalizacji wielości desygnatów).
Cytaty
Liczba jest dwojaka: Pojedyncza, ktora jednę rzecz znaczy, jako Krol. I wielka, ktora wiele znaczy, jako Krolowie.
Toż się dzieje w imionach nawet w pojedynczej liczbie, np. Okręg, okręgu.
Uważać należy, iż we wszystkich drugiej Deklinacyi przykładach, Spadek Dawający liczby pojedynczej, podobny jest do Rodzącego.
L. P. M. on, ona, ono.
Imiona mają Liczbę pojédynczą i mnogą: toć i Słowa, dlá zgody z niémi, téż Liczby mieć muszą.
Wyraz albo oznacza jeden przedmiot, i wtedy powiadamy, że jest w liczbie pojedynczej, albo też (w niedokładny sposób) wskazuje wielość przedmiotów za pomocą form liczby mnogiej.