terminów gramatycznych online
liczba pojedyncza
Język: polski
- Etymologia: SzyGram/1767
- O ośmiu częściach mowy: DwBg/1813
Liczba. Kategoria gramatyczna, której podstawowa funkcja polega na sygnalizowaniu jednostkowego lub niejednostkowego (wieloelementowego) charakteru desygnatu rzeczownika. We wszystkich jęz. mających kategorię gramatyczną l. jej podstawę stanowi l. mnoga, czyli (łac.) pluralis (wielość desygnatów) i l. pojedyncza - singularis (brak sygnalizacji wielości desygnatów).
Cytaty
Począwszy zaś od piećdziesiąt aż do sta, sama tylko pojedyncza liczba, to jest: pięć, sześć, siedm ettc: nachyla się, à dziesiąt nic się nie odmienia, jako: pięcidziesiąt, piąciudziesiat, pięciądziesiąt ettc.
W dalszym liczeniu zażywamy wielkiej liczby tego słowa z liczbą pojedynczą tak: dwa miliony, trzech milionow, czterem milionom ettc.
Imiona pospolicie mają dwie liczby: pojedynczą i mnogą; często się wszakże używa w Polsczyźnie i trzeciá liczba podwójná.