terminów gramatycznych online
liczba pojedyncza
Język: polski
- 1 Prawidło przypadkowania: Oż/1883
- Etymologia: SzyGram/1767
- Pierwsze Prawidło: Oż/1883
- Wynik ze sprawozdania i porównania: Oż/1883
Liczba. Kategoria gramatyczna, której podstawowa funkcja polega na sygnalizowaniu jednostkowego lub niejednostkowego (wieloelementowego) charakteru desygnatu rzeczownika. We wszystkich jęz. mających kategorię gramatyczną l. jej podstawę stanowi l. mnoga, czyli (łac.) pluralis (wielość desygnatów) i l. pojedyncza - singularis (brak sygnalizacji wielości desygnatów).
Cytaty
Począwszy zaś od piećdziesiąt aż do sta, sama tylko pojedyncza liczba, to jest: pięć, sześć, siedm ettc: nachyla się, à dziesiąt nic się nie odmienia, jako: pięcidziesiąt, piąciudziesiat, pięciądziesiąt ettc.
W dalszym liczeniu zażywamy wielkiej liczby tego słowa z liczbą pojedynczą tak: dwa miliony, trzech milionow, czterem milionom ettc.
Wzór 1, pojed. licz.
Mia. Narod
Pos. Narodu
Cel. Narodowi
Bier. Narodu
Woł. O Narodzie!
Nar. Narodem
Miej. w Narodzie
W liczbie pojedyńczej 4ty przypadek biernik, u nas dwojako się używa jak w pierwszym wzorze już powyżej umieściłem, trzeba bardzo na to uważać, i nie będę w następnych powtarzać tego. Np. mówią w 4tym przypadku Trzeba Szukać, pytanie (w 4m) kogo? Osoby, żony, panny, odpowiedź słyszymy; a znaleźć kogo chcesz? Osobę, żonę, pannę, tu czynność niedokonana, szukać i dokonana znaleźć naprzemian wszędzie się łączy zawsze.
Dział I. Stanowią ogólne przymiotniki wszystkie kończące się w pojedyńczej liczbie na y, a w mnogiej na i. Jako: Gruby, grubi, ba, be.