Słownik historyczny
terminów gramatycznych online
terminów gramatycznych online
wokal
Hasło w cytatach: vocal
Język: polski
Język: polski
Dział:
Fonetyka (współcześnie)
Więcej...
- II. Początki polskiej terminologii gramatycznej. Od Odrodzenia do czasów saskich: Kor/1961
- O Czytaniu i wymawianiu: Gott/1762
- Słownik, cz. II (P - Ż): SWil/1861
- Słownik, t. 7: T-Y: SW/1900-1927
- Słownik, tom I. część II. (G-L): L/1807–1814
- Słownik, tom VI. i ostatni (U-Z): L/1807–1814
Cytaty
S położone na początku abo we śrzodku słowa przed Vocalem, abo dyftongiem, wymawia się iak Z [...].
1) GŁOSKA, -i, ż., *czcionka [...]. § 2) u Trotza, wokal, co Kpcz. samogłoską zowie [...].
WOKAL, ob. Samogłoska.
Wokal, u, lm. e, m. (z łać.) nieuż. ob. Samogłoska.
SW/1900-1927,
s. 683
Definicja
X Wokal, u, lm. e, X Wokala, † Wokalisz samogłoska L.
SW/1900-1927,
s. 684
Definicja
X Wokala, i lm. e p. Wokal Troc.
Nie spełniała tych postulatów nie w tym zresztą celu wydana gramatyka F. Menińskiego. Zrealizował je dopiero F. D. Duchênebillot.
Terminologia. Litera vocalis — litera (sama, s. 10) przez się brzmiąca, wokal (s. 5), diphthongus — dyftong, consonans — ta, co bywszy złączona z inszą literą brzmienie wydaje, co wespół z drugą literą brzmi, konsonans (s. 7); syllaba — syllaba, accentus — akcent.