terminów gramatycznych online
wymowa krasomówstwo
Język: polski
- De syntaxi, abo o złączeniu słów: Sty/1675
- Słownik, cz. I (A - O): SWil/1861
- Słownik, cz. II (P - Ż): SWil/1861
- Słownik, t. 7: T-Y: SW/1900-1927
- Słownik, tom VI. i ostatni (U-Z): L/1807–1814
- Słownik, tom X (Wyg-Ż): Dor/1958–1969
Cytaty
Włoski język záchowuje swoję przyrodzoność w wymowie, to jest spadek miánujący przodkuje przed słowem, jáko to: Pietro impara Piotr się uczy.
WYMOWA, -y, ż., wymowność, krasomowstwo, krasomowność [...]. – Wymowa, objective, krasomowska sztuka [...].
Bezpieczność, ści, blm. ż. i nieuż. Bezpiecza, y, lm. y, ż. [...] 2) = prze. spoufalenie się, familjarność, ścisła znajomość. Zalecę cię królowi, bo ja największą mam u niego bezpieczność. Francuzi dziwowali się naszych w językach biegłości, I w łacińskiéj wymowie wszystkich bezpieczności. [...].
Słowo, a, lm. a, n. [...] 2) = naturalna zdolność mówienia, wymowa. Bóg wszystko stworzył słowem swojém. Mahomet podbił Arabję mieczem i słowem [...].
Wymowa, y, lm. y, ż. 1) a) sztuka, nauka dobrego mówienia i pisania, zasadzająca się na logicznym układzie części przedmiotu wziętego pod uwagę [...] krasomówstwo. Prawidła wymowy i poezji. Nauczyciel wymowy [...].
Wymowa, y, lm. y [...] 3. talent mówcy, wymowność, dar słowa, mówność, krasomówność, oratorstwo. Nie patrz wymowy, ale głowy.
Wymowa ż IV, CMs. ~owie, Im D. wymów (częściej blm) 3. «umiejętność przemawiania, wysłowienia się, sztuka pięknego mówienia, dar słowa; krasomówstwo (w dawnych szkołach także jako przedmiot nauczania)»: Wymowa jego obfita i poważna, ale bez życia. MECH. Wym. II, 310.
Wymowa ż IV, CMs. ~owie, Im D. wymów (częściej blm) 3. «umiejętność przemawiania, wysłowienia się, sztuka pięknego mówienia, dar słowa; krasomówstwo (w dawnych szkołach także jako przedmiot nauczania)»: Wymowa jego obfita i poważna, ale bez życia. MECH. Wym. II, 310.