Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wymowa krasomówstwo

Hasło w cytatach: łacińska wymowa, słowo
Język: polski
Dział: Kultura języka, Stylistyka (współcześnie)

Cytaty

Włoski język záchowuje swoję przyrodzoność w wymowie, to jest spadek miánujący przodkuje przed słowem, jáko to: Pietro impara Piotr się uczy.

WYMOWA, -y, ż., wymowność, krasomowstwo, krasomowność [...]. – Wymowa, objective, krasomowska sztuka [...].

Bezpieczność, ści, blm. ż. i nieuż. Bezpiecza, y, lm. y, ż. [...] 2) = prze. spoufalenie się, familjarność, ścisła znajomość. Zalecę cię królowi, bo ja największą mam u niego bezpieczność. Francuzi dziwowali się naszych w językach biegłości, I w łacińskiéj wymowie wszystkich bezpieczności. [...].

Słowo, a, lm. a, n. [...] 2) = naturalna zdolność mówienia, wymowa. Bóg wszystko stworzył słowem swojém. Mahomet podbił Arabję mieczem i słowem [...].

Wymowa, y, lm. y, ż. 1) a) sztuka, nauka dobrego mówienia i pisania, zasadzająca się na logicznym układzie części przedmiotu wziętego pod uwagę [...] krasomówstwo. Prawidła wymowy i poezji. Nauczyciel wymowy [...].

Wymowa, y, lm. y [...] 3. talent mówcy, wymowność, dar słowa, mówność, krasomówność, oratorstwo. Nie patrz wymowy, ale głowy.

Wymowa ż IV, CMs. ~owie, Im D. wymów (częściej blm) 3. «umiejętność przemawiania, wysłowienia się, sztuka pięknego mówienia, dar słowa; krasomówstwo (w dawnych szkołach także jako przedmiot nauczania)»: Wymowa jego obfita i poważna, ale bez życia. MECH. Wym. II, 310.

Wymowa ż IV, CMs. ~owie, Im D. wymów (częściej blm) 3. «umiejętność przemawiania, wysłowienia się, sztuka pięknego mówienia, dar słowa; krasomówstwo (w dawnych szkołach także jako przedmiot nauczania)»: Wymowa jego obfita i poważna, ale bez życia. MECH. Wym. II, 310.