terminów gramatycznych online
wymawianie
Cytaty
W języku polskim, kto chce wyrazić ten dźwięk ktory w wymáwianiu słów słyszemy, ty litery abo figury musi znać.
ORTOGRAFIA. ROŹDZIAŁ I. O dobrym wymawianiu liter. § I Wymawianie liter głośnych.
Przeciwnie ponieważ w tych literach: ć, ń, ś, ź, wielką ten akcent przez delikatność wymawiania sprawuje rożność, à bardzo często trafiają się, więc koniecznie kładziony być powinien, ktory tylko następującej literze i lub j ustępuje.
O wymawianiu, czytaniu i pisaniu pojedynczych głosek i wyrazów.
Wymiar czasu, którego Deklamator potrzebuje na wymawianie wyrazów pojedynczych i całej rzeczy, zawisł też od ducha sztuki, która się deklamuje.
Przyimki na spółgłoskę zakończone, znajdując się przed wyrazami zaczynającemi się od kilku spółgłosek, dla łagodniejszego wymawiania przybierają samogłoskę podręczną e. Stąd się mówi: ode mnie, ze mną, przeze mnie i t. p.
Przyimki na spółgłoskę zakończone, znajdując się przed wyrazami zaczynającemi się od kilku spółgłosek, dla łagodniejszego wymawiania przybierają samogłoskę podręczną e. Stąd się mówi: ode mnie, ze mną, przeze mnie i t. p.
Wymawianie w polskim języku zwykle wskazuje, jakiemi literami który wyraz pisać należy.
Pomiędzy spółgłoską eh i h jest różnica w wymawianiu, a więc i w piśmie zachować ją, należy.
„Projekt“ Rady Szkolnej zawierał jednak wiele przedmiotów, które nie należą do pisowni, ale wchodzą w zakres prawideł gramatycznych, albo też tyczą się sposobu wymawiania.
Zalecając, żeby pisano mleko, chleb, zastosujemy się tylko do modnego ale nawet nie bardzo rozpowszechnionego sposobu wymawiania wyrazów, których brzmienie prawidłowe jest inne.
Powszechne przywiązanie do pisowni -ya, -ia, pochodzi nietylko z nałogu, jak twierdzą jej przeciwnicy, ale także z wyrozumienia jej zalet niepospolitych. Za główną jej zaletę poczytujemy to, że nie jest pisownią fonetyczna, gdy tymczasem oba inne sposoby pisania usiłują w piśmie oddać dokładnie dwa różne sposoby wymawiania.
Przy wymawianiu a jama ustna jest dostatecznie otwarta, a język, oddalając się nieco od brzegu ust, zmienia też cokolwiek zwykłe swe położenie obojętne.