consonans

Hierarchia Dzieła Filtr: 3 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Park/1440 (ok.)
• Stat/1568
• KochOrt/1592
• Mora/1592
• UrsMeth/1592 (1998)
• Jan/1594
• Vol/1612
• Rot/1616
• Kn/1621
• Kn/1644 (I wyd. 1626)
• Men/1649
• Gut/1668
• Gut/1669
• Sty/1675
• Malcz/1687
• Woy/1690
• Mich/1696–1700 ok.
• Raph/1698
• Duch/1699
• Mon/1722
• Cell/1725
• Kon/1759
• Gott/1766
• Fook/1768
• Gott/1774
• Lub/1778
• Kop/1785
• Gott/1787
• Gott/1794
• Cas/1797
• L/1807–1814
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Prz/1816
• Mał/1863
• Mał/1879
• Rozw/1923
• Łoś II/1925
• Gaert/1927

Brzmiący, Sŏnōrus Tibul. Virg. [...] Sonans Virg. Ovid.| Consonans. Cicer. Consonantiora, grandiora, leniora in oratione, s. verba. Tinnŭlus Quint. Catulus. ὁ ἔυηχος [ho éuēchos], ἠχήεις, [ἠχή]εντος [ēchḗeis, ēchḗentos]. ἠχετικὸς [ēchetikòs], εὔηχητος [euḗchētos], φωνιτικὸς [phōnitikòs], ἔυφωνος [éuphōnos].

Litera. Głoska. Vocalis. Samogłoska. Notata. Kreskowanie. Diphtongus. Dwugłoska. Consonans. Społgłoska.

Niekiedy wyraz przez swoje znaczenie terminu technicznego okazuje świeże pochodzenie, np. najstarszą zapisaną nazwą spółgłoski jest przeźwięczywa — consonans w Mm. [Mammotrept z r. 1471, MPKJ V 120], jako wymawianej bez dźwięku, właściwego samogłosce, albo też w znaczeniu części zgłoski, wziętej bez samogłoski, którą analogicznie możnaby nazwać *źwięczywą; może twórca tego wyrazu uważał go za przymiotnik, podobny budową do innych przez niego użytych: włościwy, zazdrościwy.