terminów gramatycznych online
brzmiąca
Język: polski
- III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
- Ogólne wykłady poprzedzające: Nał/1774
- Słownik: Kn/1621, Kn/1643 (I wyd. 1621)
- Traktat I. O ortografij francuskiej: Dąb/1759
Spółgłoska
Cytaty
Brzmiący, Sŏnōrus Tibul. Virg. [...] Sonans Virg. Ovid.| Consonans. Cicer. Consonantiora, grandiora, leniora in oratione, s. verba. Tinnŭlus Quint. Catulus. ὁ ἔυηχος [ho éuēchos], ἠχήεις, [ἠχή]εντος [ēchḗeis, ēchḗentos]. ἠχετικὸς [ēchetikòs], εὔηχητος [euḗchētos], φωνιτικὸς [phōnitikòs], ἔυφωνος [éuphōnos].
Brzmiący, Sŏnōrus Tibul. Virg. [...] Vocalis, subst. aut Vocalis litera, adiect. Cicer. Quintil. Brzmienie, dźwięk przéz się mająca. Resonus, Ovid. resonabilis, idem. Sonabilis: sistrum sonabile, Idem. | Sonans Virg. Ovid.| Consonans. Cicer. Consonantiora, grandiora, leniora in oratione, [...] εὔηχητος [eúēchētos], φωνιτικός [phōnitikós], ἔυφωνος [éuphōnos].
Wokale tak nazwane z łaciny, to jest przez się brzmiące, albo swoj własny głos mające są te sześć: a, e, i, o, u, y.
P. W czym wymawianie Brzmiących jest rożne od wymawiania Głosek? O. [...] W tym, że Głoska wymawia się jednym otwarciem ust, i jednym cięgiem głosu, wymawianie zaś Brzmiących dzieje się ruszeniem języka, warg, zębow, i nie może się Brzmiąca zrobić bez Głoski.
Najlepsze jednak świadectwo spopularyzowania się już rodzimej terminologii gramatycznej, i to po szkołach, daje konsekwentnie ją stosująca gramatyka francuszczyzny S. Nałęcz-Moszczeńskiego [...].
Terminologia. Litera vocalis nasalis — litera głoska przez nos, brevis — krótka, longa — długa, diphthongus — dwogłoska, kilkogłoska (właściwa), consonans — spółgłoska, łamogłoska, brzmiąca; syllaba — syllaba, spójka, accentus — akcent.