terminów gramatycznych online
semantyka
Geneza: gr. sēmantikós 'oznaczający'
- IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
- Nauka o znaczeniu wyrazów (semantyka): Szob/1923
- Semantyka: PolTerm/1921
- Słownik, t. 6: S-Ś: SW/1900-1927
- Słownik, t. 8: Z-Ż: SW/1900-1927
- Słownik, tom VIII (S-Ś): Dor/1958–1969
- Znaczenie i życie wyrazów: Łoś II/1925
Semantyka. Dyscyplina nauk. zajmująca się znaczeniem, tj. problemem przyporządkowywania znaków jęz. szeroko rozumianym obiektom pozajęzykowym.
Cytaty
Semantyka, i, blm. jęz. p. Semazjologja.
Semazjologja, i, blm. Semantyka jęz. dział nauki języka o znaczeniu wyrazów, znaczennia
Znaczennia, i , blm. gram. semazjologia, semantyka. BdC.
Semantyka (nauka o znaczeniu wyrazów).
Nauka o znaczeniu wyrazów (semantyka).
Co sprawia, że pewne zmiany znaczenia znajdują powszechne uznanie? Sperber przyczynę widzi w tem, co nazywa „fixierendes Moment" moment ustalający, którym może być taki lub inny czynnik zależny od okoliczności; wykrycie tych czynników jest zadaniem semantyki t. j. nauki o znaczeniu wyrazów.
Semantyka ż III blm jęz. «dział językoznawstwa zajmujący się badaniem znaczeń i historii znaczeń wyrazów» [...]. Semantykę łączono z wyrazami i ze słownikiem, a rozumiano ją przede wszystkim jako naukę o zmianach, czyli o ewolucji znaczeń wyrazów. ROZW. Jęz. 192.
Z chwilą uzyskania niepodległości i organizowania na nowo szkolnictwa polskiego przystępując do nauczania języka ojczystego językoznawcy polscy na zjeździe w roku 1921 uchwalili zrąb terminologii gramatycznej [...].
Semantyka: wyraz samodzielny, rzeczownik oderwany, jednostkowy, liczebnik oznaczony, ilościowy, główny, ułamkowy, porządkowy, zbiorowy, mnożny, wieloraki, nieoznaczony [...].