Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

deklinowanie

Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)
  • Część druga. O częściach dyskursu: Duch/1699
  • II. Początki polskiej terminologii gramatycznej. Od Odrodzenia do czasów saskich: Kor/1961
  • Nauka o formach (Flexya): Mał/1863
  • O etymologii: Mal/1700
  • Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759

Cytaty

Artykułu niedeterminowánego záżywáją do deklinowánia Imion ktore ártikułu w miánującym i oskarżájącym spadku nie máją, jáko to, Imioná Aniołow, Ludzi, Miast, Miesiącow, i wszystkie namiestnictwá.

Ná ułatwięnie dálszego deklinowánia to jest náchylánia imión. Notuj że imię jest Miánującego spadku, kiedy sie może odpowiedzieć ná pytánié [...] kto to?

Artykułu niedeterminowanego zażywają do deklinowania Imion, ktore artykuły w mianującym i oskarżającym spadku nie mają: jako to Imiona Aniołów, Ludzi, Miast, Miesiącow, i wszystkie Namiestnictwa.

§. 263. Drugi sposób deklinowania przymiotników stanowi tak zwana deklinacja przymiotnikowa cz. ściągnięta, której w teraźniejszej polszczyźnię jedynie używamy.

Przeprowadzona jej krytyka w stosunku do Duchênebillota budzi ciekawość, jak wyglądała ona u samego Malickiego, bo każe się spodziewać u niego i pod tym względem szeregu zmian.

Terminologia. Litera vocalis — wokala [...].

Declinatio — deklinowanie, nachylanie: genus masculinum — rodzaj męski, femininum — niewieści, neutrum — oddzielny, numerus singularis — liczba mała, pojedynkowa, pluralis — wielka.