terminów gramatycznych online
deklinowanie
- Część druga. O częściach dyskursu: Duch/1699
- II. Początki polskiej terminologii gramatycznej. Od Odrodzenia do czasów saskich: Kor/1961
- Nauka o formach (Flexya): Mał/1863
- O etymologii: Mal/1700
- Słownik, t. 1: A-G: SW/1900-1927
- Słownik, tom II (D-G): Dor/1958–1969
- Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759
Cytaty
Artykułu niedeterminowánego záżywáją do deklinowánia Imion ktore ártikułu w miánującym i oskarżájącym spadku nie máją, jáko to, Imioná Aniołow, Ludzi, Miast, Miesiącow, i wszystkie namiestnictwá.
Ná ułatwięnie dálszego deklinowánia to jest náchylánia imión. Notuj że imię jest Miánującego spadku, kiedy sie może odpowiedzieć ná pytánié [...] kto to?
Artykułu niedeterminowanego zażywają do deklinowania Imion, ktore artykuły w mianującym i oskarżającym spadku nie mają: jako to Imiona Aniołów, Ludzi, Miast, Miesiącow, i wszystkie Namiestnictwa.
§. 263. Drugi sposób deklinowania przymiotników stanowi tak zwana deklinacja przymiotnikowa cz. ściągnięta, której w teraźniejszej polszczyźnię jedynie używamy.
Deklinowanie, a, czynność cz. Deklinować.
Deklinowanie n I forma rzeczownikowa czas. deklinować (p.).
Przeprowadzona jej krytyka w stosunku do Duchênebillota budzi ciekawość, jak wyglądała ona u samego Malickiego, bo każe się spodziewać u niego i pod tym względem szeregu zmian.
Terminologia. Litera vocalis — wokala [...].
Declinatio — deklinowanie, nachylanie: genus masculinum — rodzaj męski, femininum — niewieści, neutrum — oddzielny, numerus singularis — liczba mała, pojedynkowa, pluralis — wielka.