Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

tempus praesens
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: praesens
Język: łaciński
Dział: Fleksja (współcześnie)
  • Część II. O etymologii. O terminach grammatycznych (słowniczek łacińsko-polski): Gott/1766
  • Eine kurz⸗gefaßte Grammatica (Krótka gramatyka): Mon/1722
  • Nauka o formach (Flexya): Mał/1879
  • Nota (Nota): Mon/1722

Cytaty

Mon/1722, s. [13]

Welches Verbum sich von Futuro anfängt / und nicht von Tempore Praesenti; Das hat kein Gerundium, auch kein Particip. Activum Praesens.

Mon/1722, s. [72]

Von dem Verbo. INDICATIVUS MODUS. Praesens. Singulariter. Jéstem ich bin.

Gott/1766, s. 12

Tempus, Czas, praesens, teraznieyszy.

Mał/1879, t. I, s. 263

Czas dzielimy, jak wiadomo, na teraźniejszy, przeszły i przyszły, wedle tego, czy zdarzenie, o którém mówię, odbywa się w téj chwili, kiedy o niém mówię; czy już się przedtém odbyło, czy też ma dopiero nastąpić. [...] Posiada zatem język polski w ogóle cztéry gramatyczne czasy (tempora) na oddanie tych wszystkich względów: 1. CZAS TERAŹNIEJSZY (praesens), np. czynię, idę, słyszę.

Powiązane terminy