terminów gramatycznych online
interpunkcja
Język: polski
Geneza: łac. interpunctio
Interpunkcja, zwana też przestankowaniem, to zbiór znaków interpunkcyjnych (przestankowych) i zasad ich używania w piśmie.
Cytaty
Starożytni w potoczném piśmie: (jak i my dziś często:) nie używali interpunkcyi (przecinkowania:) i zwykle wszystko pisali głoskami jedno-stajnemi. Przedzielali czasem pojedyncze wyrazy lub zdania kropką, dla ułatwienia zrozumieniu pism swoich, i oddzielanie coraz więcej potrzebném uznawali.
0 przestankowaniu czyli interpunkcyi w zdaniu pierwotném.
Na końcu zdania kładziemy kropkę, jeżeli to jest zdanie opowiadające lub sąd o jakiéj rzeczy w sobie zawiera; znak pytania, jeżeli zdanie pytanie w sobie mieści; znak wykrzyknienia, jeżeli wyraża przemowę do kogo, życzenie, rozkaz lub wybuch uczucia, n. p. Mieczysław został chrześcianinem. Chrześciaństwo uszczęśliwia. Po co to zimno przenikliwe? Szanowny Panie! Obyś był szczęśliwym! Ucz się! O Boże! Jaka radość! Jakże serce skacze! (Malcz.)